Hallo allemaal,

Daar zit ik dan.. Helemaal aan de andere kant van de wereld. Ergens in een kleine suburb iets buiten Sydney. Met 4 super lieve kinderen & een hard werkende moeder. Die overal met de auto heen scheurt, en die elke dag de krant ontvangt omdat een kranten jongen hem in de voortuin gooit (just like in the movies).

Het begon allemaal een paar dagen terug. Ik vertrok zoals gepland om 07:30 op donderdag van huis. Op weg naar Schiphol, eenmaal aangekomen daar koffie gedronken met mama, papa, marit, Cécile & Loes. Na nog 10 keer te hebben gekeken naar het afscheidsfilmpje die de meiden hadden gemaakt voor mij, was het om 10:30 toch echt wel tijd om in te checken & om afscheid te nemen. Na een paar dikke kussen, knuffels en een paar traantjes was het dan eindelijk tijd voor mijn avontuur! Om 11:40 zou ik vliegen. Helaas door een verkeerd vliegtuig bij een verkeerde gate werd dit een uurtje later. Iets na half 1 zat ik in het vliegtuig. Het was een 12 uur lang durige vlucht, en de tijd vloog (letterlijk). Lekker gegeten & ik had een echte aussie man naast me. Vanaf zijn 15e al niet meer naar school geweest, nu inmiddels 43 en zijn leven bestaat uit reizen. Een vaste woonplaats heeft hij niet. Hier en daar een boot, een auto met een tent erboven op en vrienden all around the world. Tussen het kletsen door toch nog een paar uurtjes kunnen slapen.

Toen we bijna in Kuala Lumpur waren, ging ik toch maar even naar de steward. Om te vragen hoe het nou eigenlijk zat met mijn koffer & of ik überhaupt mijn vlucht wel ging halen omdat ik uiteindelijk een uur vertraging had, en maar 2 uur (dus nu 1 uur) had om over te stappen. De ontzettend aardige steward legde mij uit dat ik omdat ik een standby ticket heb, ze mijn koffer eruit gooien op KL, en dat ik dan opnieuw moet inchecken voor de vlucht naar Sydney. Ik had al gehoord en gelezen dan KL een ontzettend grote luchthaven was, waar je met treinen naar de gate en naar je bagage band zou worden gebracht. Let's give it a try, dacht ik. Jammer genoeg heb ik de vlucht niet gehaald. Daar zat ik dan, in Maleisië om 09:00 lokale tijd. Met een koffer van 30kg naast me, een handbagage en een tas. Wat moet ik nu? Ik liep naar de helpdesk en legde mijn probleem uit. Daar vertelde ze me dat de volgende vlucht pas ging om half 12. 'Oh, dus als ik nu incheck dan...'. 'Half twaalf s ‘nachts' mevrouw'. Shit. Dit betekende dat ik vanaf 09:00 tot en met 23:30 me moest gaan vertoeven op KL airport. Ik heb mijn koffer gedumpt in een locker en ben met mijn handbagage gaan zitten in een restaurantje. Hier zit ik nog wel eventjes, dacht ik. Thank god er was WiFi en kon ik met iedereen gezellig Facetimen om de uren door te komen. Tussendoor ook nog wat geslapen. Uiteindelijk heb ik me om 19:00 laten inchecken, en heb ik een heerlijke pizza gegeten. 22:30 zou ik moeten boarden. Vol goede moed loop ik naar gate C14. Ik was hier al eerder geweest omdat ik even wilde weten waar het precies was. 'Vertraging' stond er. 23:50 zou hij vertrekken. Naja goed dan, dacht ik. Maar waarom staan hier zo weinig mensen? Ik ben toch niet de enige die naar Sydney vliegt? Ik keek even beter naar het scherm, en ja hoor, naar een andere gate. Ik volgde de borden naar gate H4. Ik kwam er al snel achter dat ik me met de trein moest laten vervoeren om daar te komen (ik had inmiddels al 880x in die trein gezeten maar goed).

Toen kwam ik aan bij de goede gate, en we konden gelijk boarden. Toen kwam het besef, ik vlieg naar Australië. In mijn eentje. Voor 9 maanden. De moeheid was gelijk helemaal weg. Daar ga ik dan, dacht ik. De vlucht heeft 8 uur geduurd, en ik heb denk ik daarvan 7 geslapen. Ik ben wakker gemaakt om te eten, maar daarna viel ik gauw als een blok in slaap. Ik werd wakker toen we er bijna waren, en ik schrok me dood... nog 30 minuten te gaan, stond er op het scherm. De wereldkaart was geprojecteerd op het scherm voor mij. Mijn god, ik ben gewoon in Aussie. Ik kon alleen maar glimlachen.

Na een lange rij voor de paspoort check kreeg ik al snel mijn koffer. Nu alleen nog maar de '' inhoud van je koffer check ''. Je moest precies aangeven wat je allemaal mee had genomen. Ik mocht meteen doorlopen. Gelukkig maar, want mijn koffer was geseald, 29,8 kilogram en dat hij een paar dagen geleden in Lunteren dicht kon, was een wonder.

Ik liep naar de uitgang, en daar stond mijn host family! Alice met een bosje gele bloemen in haar hand & een ballon met een smiley erop. Ik kreeg meteen een dikke kus en een knuffel van Alice, Oliver, Finnan & hun moeder Sue. Een echt warm welkom. Mijn koffers en tassen werden uit handen genomen en we liepen richting de auto. Oliver durft niet in de lift, dus we splitsen op en ik ging met de lift met Alice & Finnan naar de auto. Ik mocht voorin, aan de linkerkant. Want aan de rechterkant zit het stuur natuurlijk. Sue legde uit dat we Finnan eerst moesten afzetten bij een vriendje want hij had een feestje, daarna zouden we doorrijden naar huis. Ik was over de moeheid heen en vond het helemaal niet erg om door Sydney te rijden. Wat een chaos, wat een mensen, wat een auto's. Gaaf. Ik ben benieuwd hoe het in de stad is.

Uiteindelijk rond een uur of 3 waren we thuis. Het hele huis was versierd en overal hingen teksten en slingers met 'Welcome home Amber'. Daar heb ik ook hun oudste zoon ontmoet. Jack. Hij is 14. Verlegen jongen, maar ik heb nu al het idee dat hij een beetje los komt.

Ook mijn kamer was/is versierd. Inclusief lekkere chocolaatjes en een lief kaartje op mijn nachtkastje. We gingen even wat eten en daarna gingen Sue en ik naar de supermarkt. Onmens groot. Niks vergeleken bij de alberthein in Lunteren. Ik mocht alles uitkiezen wat ik wilde, voor ontbijt, lunch, avondeten, snacks, etc.

Toen we thuis kwamen gingen Alice & Finnan met hun moeder naar 'n andere suburb, ze gingen daar 'trick-or-treating' (snoep of ik schiet) doen. Het is natuurlijk 31 oktober vandaag, en dat betekent Halloween hier. Beide verkleed kwamen ze terug met allebei een mand vol snoep. Alleen waren ze teleurgesteld dat ik niet mee was gegaan. Sue legde uit dat ik moe was en een lange trip had gehad vandaag (en gister, en de dag daarvoor..). De teleurstelling was weg en we gingen eten. Ik had in de tijd dat ze weg waren mijn spullen uitgepakt & mijn kamer (en mijn badkamer) ingericht. Na het eten samen met Sue de tafel afgeruimd & de kinderen gingen douchen. Daarna nog even op de bank gezeten, maar omdat ze ook in het weekend vaste tijden hebben dat ze naar bed moeten gaan was dit maar eventjes.

Nog heel even op de bank gezeten met Sue & daarna lekker naar boven gegaan. Gedoucht & mijn eerste verslag(je) geschreven.

Mijn 1e dag hier zit erop! Hij is voorbij gevlogen. Het voelt goed hier. De sfeer is goed en de kinderen vinden mij (denk/hoop ik) ook leuk. Morgen gaan we naar Sydney & gaan we een strand wandeling maken geloof ik. Ik weet niet precies hoe en wat, maar er is in ieder geval iets te doen waar ze elk jaar heen gaan. We zien het wel! Wordt vast leuk.

Veel liefs,

Amber