Lieve allemaal,

Mijn eerste week zit er alweer op. Hij is voorbij gevolgen!! Het gaat goed met mij & ik voel me allemaal thuis in Australië. Langzamer hand word ik een echter 'burger' van Aussie, met een Australisch bankpasje & een Australische OV op zak ben ik al goed op weg. Ik heb veel meegemaakt deze week. Poolboys die het zwembad komen schoonmaken, 4 Chinezen die in 1 uur het hele huis onderste boven kiepen & komen schoonmaken, school uniformen, auto’s die aan de linkerkant rijden, Australische tv, de drukke stad Sydney, de prachtige stranden, de snikhete zon & natuurlijk niet te vergeten het (bijna) fulltime oppassen op 4 kindjes.

Sue (de moeder) is een ontzettend druk bezette vrouw. Ze heeft haar eigen bedrijf, en dat betekent dat als ze eenmaal thuis is, dat het werk niet klaar is. Daarnaast heeft ze natuurlijk 4 kinderen die allemaal aandacht nodig hebben, een huis om te onderhouden, etc, etc, etc. Kortom, het was volgens mij wel een goede zet van haar om mij in te huren, want ik snap niet hoe ze dit allemaal 'alleen' heeft aangekund de afgelopen maanden. Maar als ze er eenmaal is kunnen we goed praten. Ze houdt ervan om schema's te maken, ontzettend handig voor mij, want dan weet ik precies waar ik aan toe ben. Ook kunnen we samen hard lachen om van alles en nog wat. Het is fijn dat ik een goede klik met haar heb. John, haar man, is voor 3 maanden aan het reizen door Australië. Hij komt eind November terug.

Mijn 'werk' dag begint om 07:30, dan begin ik met het maken van de lunches van de 4 kinderen. Om ongeveer 07:45 vertrekken de 2 oudste met de bus naar school. Om ongeveer dezelfde tijd ontwaken de twee jongste. Met de slaap nog in hun ogen zeggen ze me 'goodmorning' & ik en Sue krijgen van beide een dikke knuffel. Ontbijt maken ze zelf. Dus dan ontbijten we gezellig samen. Daarna trekken de twee jongsten hun school uniformen aan en ongeveer om 8:20 breng ik ze naar school. Het is ongeveer 5 minuutjes lopen naar school. Ook dat was een totaal nieuwe ervaring. Wat ik nog niet had verteld maar wat ik alle dagen merk hier, is dat de mensen zó ontzettend aardig zijn voor elkaar. Een gesprek begint hier standaard met: ‘Hello (….), how are you’. En als ze iemand bedanken is het standaard: 'Thank you Darling'. Ze zijn echt geïnteresseerd & iedereen is nieuwsgierig naar de ‘nieuwe’ au pair van de familie Hardman.

Er gaan ongeveer 600 kinderen naar de school waar Alice & Oliver heen gaan. Als het regent staat er een leraar klaar bij de ‘drop off’ om de kinderen op te vangen zodat ze niet meteen kletsnat worden als ze de auto uitstappen. Dan kunnen ze rustig hun paraplu uitklappen en richting de ingang van de school lopen. (Australische mensen zijn trouwens geen regen gewend hier, als er al een druppeltje regen valt, hebben mensen het hier al over een storm).

Maar goed, dan loop ik terug naar huis. En ga ik hier aan de slag. Ontbijt opruimen, vaatwasser inruimen, kijken of de bedden zijn opgemaakt, doekje over de tafels, misschien een wasje draaien (ja, mama ik begin aardig op ’n housemum te lijken….) maar het ligt een beetje aan de dag. Ik hoef niet elke dag deze dingen te doen. Deze week was behalve veel nieuwe ontdekken en nieuwe/andere dingen zien, ook echt een leerweek voor mij. Want the big question is: hoe werkt een wasmachine? Hoe werkt een strijkijzer?

Deze week ben ik vooral bezig geweest met tussendoor dingen regelen. Een Australisch stopcontact kopen bijvoorbeeld, of een bankrekening openen.

Om 3 uur is het tijd om de kinderen op te halen. Het is geweldig om te zien hoe al die kinderen op hun ouders/opa’s en oma’s/aupairs/oppassers af rennen als ze hun zien. 10 over drie komt Oliver op mij afgerend & een paar minuutjes later Alice. De school laat eerst de kleintjes uit, en daarna pas de wat oudere.

Daarna lopen we terug naar huis, Alice & Oliver vertellen vol enthousiaste hun verhalen en als we thuis zijn maak ik pannenkoeken of iets anders lekkers voor ze. Rond 4 uur komen Finnan & Jack thuis. Dan wachten we samen op hun moeder & om 6 uur gaan we eten.

Vandaag ben ik voor het eerst on my own de city in geweest. Elke vrijdag is er een 'meet & great' met alle au pairs van de organisatie. Het was ongeveer een half uurtje met de bus naar waar de meet & great plaats vond. Zo'n grote stad & hoe ga ik in godsnaam de weg vinden zonder internet op mijn telefoon (want dat heb ik nog niet geregeld). Sue had me het uitgelegd hoe ik er kon komen. Bus 483 of bus 480. 'Oké, dit moet lukken..' dacht ik. Ik raakte aan de praat met een meisje die toevallig naar Central Station ging, ik wist dat ik daar moest uitstappen, dus ik hielt haar natuurlijk goed in de gaten. Maar goed, daar stond ik dan. Midden in de wereldstad Sydney. Dan voel je je opeens toch wel klein. Gelukkig zijn de mensen hier zo ontzettend vriendelijk, en had ik het na 1x vragen al gevonden. Op locatie kregen we wat algemene informatie (spinnen, slangen, zonnebrand, dingen die ik al 100x had gelezen op internet) en daarna zijn we koffie gaan drinken met z'n alle bij de Starbucks. Er waren ongeveer 10 Nederlandse meisjes, leeftijd 18 tot 27 & allemaal hartstikke aardig. Veel waren ook deze week aangekomen, en we konden onze indrukken (& onwennigheden) met elkaar delen (in het Nederlands, finally…..) Zo kwam ik erachter dat ik niet de enige was die het gek vind dat de kinderen van tafel lopen als ze klaar zijn met eten terwijl andere nog aan het eten zijn.

Mijn weekend is begonnen!! Morgen ga ik wat doen met de meiden die ik heb ontmoet op de ‘meet & great’, de stad ontdekken! Zondag het openbaar vervoer hier de hele dag maar 2,50 dollar, de héle dag!! Dus daar ga ik zondag in ieder geval gebruik van maken! Misschien de harbour bridge of het Opera house maar is even bekijken?

Kortom, ik kan niet wachten op wat nog allemaal komen gaat. & ik ben ontzettend blij dat ik in zo'n easy going gezin terecht ben gekomen.

Love,

Amber

Ps. In het begin moest ik echt wennen op straat, want waarom lijkt het alsof alle mensen op je af komen lopen???????? oooohjaaa, ze lopen hier natuurlijk ook aan de linkerkant.... even wennen.