Goodmorning everyone!

Vandaag is de dag! Mijn laatste dag bij de familie Hardman. Ik ben 6 maanden een au pair geweest! (& ik heb het volgehouden haha). Morgen (zaterdag) vertrek ik om 10 uur naar het station om met Eegje & Jolien naar onze eerste bestemming te gaan. Ik kan niet wachten!

Mijn kamer is opgeruimd & alles ligt klaar om mijn backpack in te gaan. Ik heb besloten om mijn reis te eindigen in Sydney, dus ik laat ook een aantal dingetjes hier.

Gister avond was er een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd. Ik moest die middag met de kids naar de tandarts. Sue kwam ons ophalen & toen we thuis kwamen stond het hele huis vol met familie & vrienden. Overal ballonnen en vlaggetjes. Het voelde een beetje overweldigend, al die mensen waren gekomen voor mij. Terwijl het niet eens mijn familie is & terwijl ik hier maar 6 maanden heb gewoond. Té lief. Er waren verschillende salades gemaakt, er waren broodjes, een kaasplankje, allemaal lekkere hapjes & een veel te groot dessert.

Het was een hele speciale avond. Het was een surprise party maar ik had wel een vermoeden wat er wat zou worden georganiseerd dus gelukkig was ik een beetje voorbereid haha. Nadat we hadden gebarbecued (hoe kan het ook anders? Een afscheid aussie BBQ) begonnen we aan het dessert. Ik had zelf 30 appelflappen gemaakt. Uncle Leo had een heerlijke taart gemaakt & Sue had een hele grote ijstaart gekocht. Er werden kaarsjes aangestoken & gezongen. Daarna heb ik de kaarsjes uitgeblazen met alle kinderen. & toen was het speech time! Dat is hier in de familie een beetje een traditie, nadat de kaarsjes zijn uitgeblazen en nadat er is gezongen wordt er wat gezegd. Sue gaf een hele lieve speech dat ze erg dankbaar is & dat ze er een familielid bij heeft. Ook de kids hadden allemaal wat gezegd, heel lief.

Daarna was het mijn beurt. Ik heb iedereen bedankt. Voor de gastvrijheid maar ook voor het feit dat iedereen altijd zo geïnteresseerd in mij & in Nederland was. Ik ben hier in de familie nooit behandeld als ‘de werkster’. Ik was echt ‘part of the family’, en daar ben ik ze heel erg dankbaar voor. Want zo voelt dat ook voor mij. Ik heb er een tweede familie bij, aan de andere kant van de wereld.

Ik had voor elk gezin een kleinigheidje gekocht met een kaartje dus dat had ik ook gegeven toen. Voor Sue & de kinderen ben ik lang bezig geweest met een fotoboek. Van het begin dat ik er was tot en met nu had ik foto’s laten afdrukken & ik ben erg blij met het resultaat. En ze vonden het geweldig. Ik denk dat iets wat je zelf maakt en vooral met foto’s sowieso veel meer waard is dan als je gewoon wat koopt. Ik hoop dat als ze over 5 jaar weer in dat fotoboek kijken dat ze dan weer terug denken aan de leuke tijd die we hebben gehad.

Ik had ook voor elk kind een kaartje geschreven & verteld dat ze altijd welkom zijn bij mij thuis in Nederland. Voor Sue had ik een aparte brief geschreven, die heeft ze later die avond opengemaakt en dat waardeerde ze heel erg. Kortom het was een hele speciale en gezellig avond. Zeker eentje die ik niet ga vergeten.

Vanmiddag ga ik de kinderen voor de laatste keer ophalen van school. We gaan even ergens een ijsje eten & dan lekker naar huis. Vanavond hebben ze ook plannen, alleen ik heb geen idee wat we gaan doen haha! Ik ben benieuwd. Ik geloof dat ze weer wat hebben georganiseerd. We gaan het zien.

Ik vind het natuurlijk erg jammer dat ik hier weg ga. Maar het is wel goed zo. 6 maanden is precies goed. Ik kijk er heel erg naar uit om mijn vrijheid terug te hebben. Sue liet mij ook wel heel erg vrij natuurlijk maar ik was nog steeds 5 dagen in de week aan het werk. & dat is over nu!! Geen verplichtingen meer & even niet meer werken. En wat ook wel gezegd mag worden is dat ik ook wel klaar ben met het feit dat je altijd opgewekt en vrolijk moet doen. Niet gespeeld ofzo, maar je woont toch bij mensen in huis, dus als je changrijnig bent of even geen zin hebt om leuk te doen tegen de kinderen, dat kan niet. Je moet altijd beleefd zijn (niet dat ik daar moeite mee heb haha, maar het was soms wel vermoeiend).

Ik kan niet geloven dat deze 6 maanden over zijn. 6 maanden zijn nog nooit zo snel voorbij gegaan. & we zitten alweer bijna in het midden van het jaar!! 2016,5. De tijd gaat belachelijk snel.

Ik hoop dat deze aankomende 2 maanden hééééél langzaam voorbij gaan & dat ik zo lang mogelijk kan genieten van Australië. Want ik wil hier echt nog niet weg.

Het is geen all you need is love verhaal want de liefde van m’n leven ben ik hier niet tegengekomen (& dat kan ook helemaal niet want ik moet terug voor m’n studie haha). Maar ik ben zeker verliefd geworden op Sydney. Het is zo’n gave stad. Alle leuke wijkjes, het is een ontzettend groene stad, overal bloemen en palmbomen, aardige mensen, de zon die altijd schijnt. Ken je dag gevoel dat je hebt als je door de stad/dorp loopt als het vrijdag is? Iedereen is happy en relaxt omdat het bijna weekend is & als de zon schijnt dan is dat gevoel éxtra sterk. – Dat ‘het is vrijdag’ gevoel, had ik hier elke dag. Elke dag voelde als een bijna weekend dag. & dat is een heerlijk leventje.

Behalve het altijd hebben van een bijna weekend gevoel is het zo fijn dat je altijd de deur uit kunt gaan in een kort broekje of jurkje. Ik heb hier nog nooit een jas aan gehad en zelden een lange broek. Daarnaast, waar Sue en ik ook heen gingen en of we nou 7 uur ’s morgens in de auto zaten om naar Oliver’s voetbal wedstrijd te gaan of om 3 uur ’s middags om iets op te halen ergens, we haalde altijd een take a away koffietje! Naja, Sue koffie en ik thee of warme chocolade melk. En elke week een BBQ. Wij hadden sowieso een keer in de week een BBQ bij ons thuis. Sue nodigde buren uit of gewoon met z’n 6^e. Of gezellig met z’n alle op de veranda zitten met een wijntje. – Het is jammer dat ze zo ver weg wonen anders was ik sowieso vaak langs gegaan.

Afgelopen week heb ik vooral dingen voor het ‘laatst’ gedaan. Ik ben naar mijn favo wijkje ‘Surry Hills’ gegaan, naar mijn favo strand ‘Watsons Bay’ en ik heb emotioneel afscheid genomen van het Opera House & de Harbour bridge vanmorgen. Ik ging met Jolien even een koffietje drinken & een taartje eten om te vieren dan we na vandaag klaar zijn! Dus voor mijn gevoel is het nu ook klaar. Ik heb nog kunnen doen wat ik wilde, maar het is goed zo.

Dit is mijn laatste verslagje want ik ga tijdens het reizen me niet bezig houden met al m’n fans in Nederland die ik moet laten weten hoe het met mij gaat ;). Nee grapje natuurlijk, appjes zijn van harte welkom maar mijn laptop blijft hier.

Ik kan denk ik wel zeggen dat ik de beste 6 maanden van mijn leven heb gehad (nu al). & dat een tussenjaar de beste keuze is die ik ooit heb gemaakt. Het heeft mij zoveel gebracht. En heimwee of naar huis willen dat heb ik helemaal niet. Ik ben er aan gewend dat er mimimaal 8 uur tijdsverschil tussen ons zit & ik vind het heerlijk rustig. Dat bedoel ik niet verkeerd, maar het is wel goed om alles even een keer van een afstand te zien (16.600 km afstand). Even helemaal back to basic.

6 maanden geleden kwam ik hier en ik wist niks. Ik wist niet bij wie ik terecht zou komen, ik vroeg me oprecht af of ik het wel aan zou kunnen, 4 kinderen en ik vroeg me natuurlijk af of het allemaal wel goed zal komen. Maar I will tell you one thing; alles komt altijd goed. Ik ben goed terecht gekomen en ik denk dat het goed is soms in het diepe te springen.

Daarnaast heeft dit mij ook gebracht wat ik het liefste wilde; in Amsterdam op de hotelschool studeren. En dat ga ik doen. Het is vandaag precies een maand geleden dat ik het mailtje kreeg. En mijn blijdschap is nog steeds niet minder geworden. Maar ik weet ook dat het als ik dit niet had gedaan, dat het me misschien wel nooit was gelukt. Sue heeft mij de kans gegeven om naar Singapore te gaan & zij heeft me (natuurlijk ook mijn ouders) een extra setje in mijn rug gegeven. En daar zal ik haar altijd dankbaar voor zijn, dat heb ik ook tegen haar gezegd.

Ik ga nu de laatste dingetjes regelen voor morgen & dan moet ik over een klein uurtje de kids ophalen. Mijn laatste afternoon hier! Te bizar.

See you over 3 maanden terug in Nederland (al wil ik daar op dit moment nog niet aan denken…)

Love,

Amber

'Beautiful moments will turn into beautiful memories'.